بعد رفتنت عزیزم بس که تنهایی کشیدم

                       قامتم خمیده از بس عشقت و به دوش کشیدم

تو غم بی همزبونی هی میکشتم لحظه هامو

                      توی برگه های شعرم خالی کردم عقده هامو

خاطرت جمع هر جا باشی توی غربت یه کسی هست

                     خاطرات زندگیشه اون غریبه خاطرت هست

اون که تو ۷ آسمونش یه ستاره هم نداره

                     اون منم که دلخوشیشم اینه که گل من کسی رو داره

مثه دیگرون نبودم سر راهت و نبستم

                     می دونستم که میای و چشم به جاده ها نشستم

خاطرت جمع تو دل من تو حسابت پاک پاکه

                     این خطای دل من بود اون که افتاده به خاکت

تو روزایی که نبودی نمی دونی چی کشیدم

                    صبح تا شب زخمزبون از هر غریبه ایی شنیدم

گل من سرت سلامت تو که خوش باشی غمم نیست

                    این همیشه آرزومه پس دلیل ماتمم نیست

دیگه از گریه گذشته به جنون رسیده کارم